ZONDER MEER
“We gaan gewoon lopen hoor” zegt Chris, “het is een kippeneindje naar de Ubbo Emmiussingel.” Een grote geruite paraplu beschermt ze tegen de korte regenbuitjes ernaartoe. Ze zien de kleine wereld om hen heen langzaam oranje worden; Koningsdag! Astrid heeft een mini oranje kroontje op haar hoofd en Chris een lullig oranje hoedje, meer kon ze niet vinden. Juul is al dagen 
de hort op met vrienden en vriendinnen. Ze hebben alle tijd voor een ouderwets gezellige rommelmarkt.
“Ach, jee, kijk nou!” wijst Chris. Hij grijnst en mauwt naar een enorme collectie lelijke witte aardewerken poezen op een kleedje. Een vrouw erachter ziet hen en roept: “Eén eurootje voor 5, koopje!” Ze kijkt Astrid indringend aan, “Geef me je hand eens” en voor ze het weet houdt de vrouw haar linkerhand vast. Astrid giechelt, nou moet het niet gekker worden.
“Je hebt veel lijnen, veel afgebroken lijnen. Dat duidt op foute keuzes en veel creativiteit, meisje. En Venus; die is ook erg aanwezig”, zegt ze terwijl ze in de duim van haar hand drukt. “Ja ha, dat klopt helemaal Astrid!” juicht Chris, “en wat zegt dat over mij?!?” De vrouw en Astrid wisselen een blik en barsten in lachen uit. “Geduld jongen, wees de wijste” zegt de vrouw. Chris trekt een gekke bek, hij zal nooit wijs worden zegt-ie, anders was-ie nooit wat met Astrid begonnen. Astrids hart maakt het aloude befaamde sprongetje van geluk.
Op weg naar huis pakt Chris haar hand en zegt: “Ik zie dat het helemaal fout afloopt met jou meisje, je hebt je hart verloren. Foute keuze voor een hele foute man die niet wijs is. Maar je kan niet meer zonder.” Astrid slaat zijn hand weg en wenst dat deze dag nooit voorbijgaat. Zonder meer de mooiste sinds lang en ze sluit hem stiekem in haar hart op. Voor de mindere tijden die er zonder meer ook komen.