Verscholen achter hoge hekken heeft het schoolgebouw een geheimzinnige uitstraling. De karakteristieke lindebomen van zeker honderd jaar oud wuiven naar de vele passanten die proberen een glimp op te vangen van wat zich daarbinnen afspeelt. Meestal krijgen ze niet veel te zien. Het plein is leeg en het gebouw lijkt verlaten.
Mensen die op een doorde-weekse dag ’s morgens rond kwart over acht langs de Blekerslaan 1 komen, weten dat het er een drukte van belang kan zijn. Dan rijden busjes af en aan. Met ronkende motoren wachten zij in de omliggende straten tot hun jonge passagiers in het gebouw zijn verdwenen en de chauffeurs zijn teruggekeerd. Dit is het domein van de Bekenkampschool, waar Jacob Sikkenga in 1978 kwam als leerkracht en inmiddels de functie vervult van adjunct-directeur. Met passie en enthousiasme vertelt hij over zijn mooie school.
Geschiedenis van de school
Het pand is in 1910 gebouwd als kleuterbewaarschool. De Clematis, zoals die school heette, was zeer vooruitstrevend. Sikkenga vertelt dat er al tafels met water en zand waren om mee te spelen en dat de kinderen er hun eigen schooltuin hadden: “Het gebouw ligt nu ingesloten tussen de bebouwing van de Blekerslaan en de Kwintlaan, maar toentertijd lag het aan de rand van de stad in een landelijke omgeving. De Kwintdekkledenfabriek stond er nog, maar achter het huidige gymgebouw was een boerderijtje met paarden en de weilanden strekten zich uit tot aan het spoor. Een deel van de landerijen werd omgeploegd en in gebruik genomen als schooltuin. Als de zonnebloemen bloeiden was het een lust voor het oog”.
De kleuterschool groeide en na de tweede wereldoorlog was er een ernstig gebrek aan klaslokalen. In het kader van de wederopbouw heeft Zweden twee houten chalets geschonken, die jarenlang naast de school hebben gestaan. In 1989 zijn ze verwijderd omdat er ruimte gemaakt moest worden voor de bouw van de huidig Kwintlaan.
Omgangsvormen en sociale vaardigheden
In 1989 kwam de Bekenkampschool in het gebouw. Deze school werd in 1963 in Groningen opgericht als openbare Lom-school en fuseerde in 1998 met twee andere openbare Lom-scholen en een school voor moeilijk lerende kinderen tot een school voor Speciaal Basisonderwijs (SBO Groningen). De eerste jaren had de nieuw ontstane school geen eigen naam, maar in 2001 werd zij opnieuw vernoemd naar Dr. H.H.T. Bekenkamp (1866-1941). Deze dokter heeft veel voor Groningen betekend als huisarts, medeoprichter van de Provinciale Vereniging Het Groene Kruis Groningen en als Inspecteur van de Volksgezondheid voor het noorden van Nederland. De school richt zich op kinderen die in het reguliere basisonderwijs (BO) niet goed mee kunnen komen omdat ze bijvoorbeeld dyslexie of ADHD hebben. De lesstof is er hetzelfde, maar de leerkrachten zijn beter opgeleid om om te gaan met de specifieke gedragsvormen van hun leerlingen. “De docenten van de Bekenkampschool zijn gespecialiseerd in het inschatten en beïnvloeden van het gedrag van de kinderen”, vertelt Sikkenga, “Wij besteden veel aandacht aan omgangsvormen en sociale vaardigheidstraining en werken daarbij nauw samen met het UMCG en Molendrift (een hulpverleningsinstelling op het gebied van gedragsproblemen en leerproblemen in de ruimste zin van het woord, red.). Voor het trainen van de weerbaarheid en de ontwikkeling van positieve sociale vaardigheden gebruiken wij de methodiek van Rots en Water. Ook zijn er specialisten zoals een orthopedagoog en een trainer sociale vaardigheden aan de school verbonden. 95% van de kinderen die bij ons komen blijven hier hun hele basisschoolperiode, maar als het mogelijk is proberen we het kind weer op de reguliere basisschool te krijgen. Omgekeerd kan het ook gebeuren dat een kind hier ook hier niet goed gedijt. In dat geval wordt er buiten het basisonderwijs gezocht naar een school voor Speciaal Onderwijs (SO) die gespecialiseerd is in het specifieke probleem van dat kind. Voor elk kind wordt deze afweging elke twee jaar opnieuw gemaakt”.
Alle windstreken
Omdat niet overal Speciaal Basisonderwijs wordt aangeboden, komen de leerlingen uit alle windstreken, van Zoutkamp tot Uithuizen. De gemeente waar het kind woont, moet zorgen voor het leerlingenvervoer en heeft daarvoor haar eigen vervoersverordening. Zo kan het zijn dat het kind in de ene gemeente vanaf zijn negende met het openbaar vervoer naar school moet, terwijl een kind uit een andere gemeente zijn hele schoolcarrière met de taxi wordt gebracht. Ook de taxicentrale die het vervoer regelt kan in elke gemeente een andere zijn. Sikkenga: “Al die verschillende partijen die leerlingen bij ons afleveren maken de communicatie soms ingewikkeld, maar om de overlast voor de buurt zo laag mogelijk te houden hebben we toch een aantal afspraken gemaakt. Zo mag er alleen worden gebracht tussen 8.15 en 8.30 uur. De taxi’s parkeren dan in de omliggende straten en de chauffeurs brengen de kinderen naar de ingang van de school. ’s Middags zitten de kinderen in de klas, dus bij het ophalen mogen de taxi’s op het plein wachten tot de leerkrachten de kinderen naar buiten brengen. Dat scheelt drukte in de buurt, maar bij het brengen is dat om veiligheidsredenen geen optie. Immers, de taxi’s komen niet allemaal tegelijk aan en moeten tussen de lopende kinderen door het schoolplein oprijden. Het zou levensgevaarlijke situaties opleveren”.
Stookkelder
De kinderen van de Bekenkampschool gedijen het beste in een prikkelarme omgeving. Voordat de school in het oude en gehorige gebouw aan de Blekerslaan terecht kon, waren er dan ook diverse aanpassingen nodig. Vooral de binnenkant van de school werd grondig verbouwd. De vier grote lokalen werden opgesplitst tot negen kleinere lokalen en de toiletgroepen in de gang werden zodanig herverdeeld dat de looproutes vanaf de klas zo kort mogelijk zijn. Het omgevingsgeluid werd geminimaliseerd door de vloeren en de muren te ontkoppelen. De lichtinval werd verbeterd door de bouw van een soort serre aan de noordkant van het gebouw, waardoor er geen afleidende schaduwen meer in de klassen vielen. In verband met de hoge stookkosten zijn de plafonds verlaagd. Sikkenga vertelt dat de originele details van het gebouw zo goed mogelijk bewaard zijn gebleven: “In de oude stookkelder, waar het zwart van de kolen nog op de muren zit en de stortkoker een prominente plaats inneemt, hebben we de paneeldeuren opgeslagen. De panelen die nagelvast aan het gebouw zaten, hebben we ‘ingepakt’ in nieuw materiaal dat zo weer verwijderd kan worden. De oude lindebomen op het plein hebben alle veranderingen overleefd. Ze worden tegenwoordig omringd door de hoge hekken rond het schoolplein, maar daar was geen ontkomen aan. Voordat de hekken er stonden hadden we regelmatig overlast. Er werden inbraken gepleegd en we moesten elke ochtend het plein controleren op spuiten en drankflessen. Een hek is misschien niet fraai, maar het schoolplein is nu wel weer een veilige omgeving”.
Voor meer informatie zie www.bekenkampschool.nl.