Pianolerares Mara van Pommeren heeft zich sinds kort in de Oosterpoort gevestigd en is bezig om een nieuwe praktijk op te starten. Momenteel geeft ze al les in de Borgmanschool en in de speciale lesruimte van haar moeder aan de Van Julsinghastraat, waar twee prachtige vleugels staan. Maar naast lesgeven heeft ze zich de afgelopen jaren samen met vriendin Annemieke Boot ook op een heel ander project gestort; het ontwikkelen van een unieke nieuwe pianolesmethode voor kleine kinderen. Genoeg reden voor De Oosterpoorter om Mara eens aan de tand te voelen.
Sinds wanneer woon je in de Oosterpoort?
“In 1998 ben ik voor het eerst in de Oosterpoort komen wonen, een jaar voordat ik mijn conservatoriumstudie hier begon. Daarna heb ik bijna tien jaar in de Oosterparkwijk gewoond. Zes jaar geleden heb ik mij in Utrecht gevestigd maar ik heb altijd terugverlangd naar Groningen, met name vanwege de mentaliteit van de mensen. Ik voelde mij in Utrecht gewoon minder thuis dan hier. Sinds kort ben ik dus terug en woon ik in de Jan Goeverneurstraat. Ik werk nu nog twee dagen per week in Utrecht en ben ondertussen bezig hier een nieuwe praktijk op te bouwen.”
Hoe kwam je op het idee om een nieuwe lesmethode te ontwikkelen?
“Mijn vriendin Annemieke en ik gaven allebei al een paar jaar pianoles en waren nooit zo tevreden over de gangbare lesmethoden voor kinderen. Dat komt vooral omdat je vanwege het notenschrift altijd in het midden van de piano begint. Je moet dat noot voor noot leren waardoor het eindeloos duurt voordat je echt verder komt. Zo kwamen wij op het idee om een alternatief voor het notenschrift te bedenken, waarbij je die beperking niet hebt.
Wij beginnen met het aanleren van tien verschillende dieren met beide handen. Deze dieren zijn tweeklanken die je overal op de piano kunt pakken. Hierdoor hoor je al snel verschillende klankkleuren en harmonieën. Bovendien kun je de dieren spelen met arm- en grijpbewegingen die ieder kind al beheerst en stimuleert het de leerling om expressief te spelen. Er wordt dus meteen écht muziek gemaakt. Muzikaal is het interessant omdat je de hele piano gebruikt, maar je krijgt ook een beweeglijker manier van spelen. Technisch gezien is het natuurlijker waardoor je iets meteen goed aanleert in plaats van dat je leerlingen iets af moet leren.”
Hoe lang hebben jullie hier aan gewerkt?
“We zijn in 2007 begonnen met het ontwikkelen van ‘Klavierleeuwen’, het eerste boek. In het tweede boek ‘Podiumbeesten’ gaan we over op noten voor één hand, omdat je die uiteindelijk toch moet leren lezen. De basis voor de hele methode was ongeveer in een jaar gelegd en daarna zijn we vooral bezig geweest met bijschaven. Toen het eerste boek bijna klaar was, hebben we het toegepast op onze leerlingen. Die ervaring hebben we gebruikt om de methode zo veel mogelijk te optimaliseren. Voordat we het echt konden uitgeven moest er nog wel heel wat gebeuren. Dat heeft nog een aantal jaren geduurd. Uiteindelijk hebben we het een jaar geleden uitgegeven. Er zijn nu een stuk of 60 docenten die het gebruiken en gelukkig zijn de reacties heel positief.”
Kun je dit ook voor volwassenen gebruiken?
“In principe is het voor kinderen vanaf een jaar of 4 bedoeld. Het enige nadeel om het bij volwassenen te gebruiken is dat het als kinderachtig kan worden ervaren. Misschien is het een idee om ooit eens een versie voor volwassenen te maken maar eerst willen wij de liedjes vertalen zodat we het ook in het buitenland uit kunnen geven. Dit project is eigenlijk nooit af, er zijn nog zoveel mogelijkheden om het uit te breiden.”
Gebruik je ook nog andere lesmethoden?
“Ja hoor. Ik heb leerlingen tussen de 4 en 70 jaar. We bepalen altijd in overleg welke methode we gebruiken. Uiteindelijk is het voor mij het belangrijkste dat iemand echt muziek leert te spelen, dus niet alleen technisch goed maar ook met passie en expressie.”