De Oosterpoortse Silvia Benniks is al een tikkie beroemd, in november 2013 was zij een van de kunstenaars in het televisieprogramma ‘Sterren op het doek’. Daar mocht zij (samen met twee collega kunstenaars) een portret maken van een bekende Nederlander, in dit geval Irene Moors. Wie benieuwd is kan de uitzending terugzien via haar site, www.silviabenniks.nl.
Veel van haar kunstwerken staan ook op deze site maar leuker is even naar de Joachim Althingstraat nummer 7 te lopen en haar werk live te bewonderen. De voormalige winkeletalage van het oude pand leent zich uitstekend voor de regelmatig wisselende mini-exposities. Silvia werkt hier op de begane grond in het atelier en woont boven met man en dochter.
Inspiratie
Silvia is in 1990 afgestudeerd aan Minerva en maakt sindsdien beeldhouwwerken en schilderijen, met name portretten. Ze heeft net twee portretten in opdracht gemaakt en is nu weer bezig met een portret voor zichzelf. Er is een groot verschil tussen in opdracht of vrij werken. Haar stempel en visie op een portret moet ze bij een opdracht toch loslaten en dat is niet altijd even makkelijk. Voor haar vrije werk haalt ze haar inspiratie van ver, liefst zo ver mogelijk. Guatamala, Australië, Thailand of op de fiets vanuit Groningen naar Polen, Hongarije, Tsjechië… Het avontuur is overal en bijzondere mensen ook. Het zijn met name de mensen die Silvia tegenkomt op haar reizen die haar inspireren in haar werk. Mooie mensen met inhoud, mensen waaraan je kan zien dat ze veel beleefd hebben. Als ze zo iemand tegenkomt stapt ze er met enige schroom op af met de vraag of ze een foto mag maken. Die foto wordt dan thuis tot in de puntjes uitgewerkt in een schilderij.
Werkwijze
Wie haar werk kent weet dat ze heel fijn en minutieus schildert, bijna alsof ze een vergrootglas gebruikt. Ieder haartje, wimpertje en rimpeltje is zichtbaar en haast tastbaar. Met een enorme focus en engelengeduld is Silvia iedere morgen vanaf 10:00 uur aan het schilderen. Haar elfjarige dochter Frieda verstoort regelmatig op vrolijke wijze deze serene toestand. Ook tijdens het interview komt ze giechelend met een vriendinnetje het atelier binnen. Silvia blijft lachen, morgen is er weer een dag om te schilderen. Frieda is sinds haar geboorte model voor Silvia, op veel schilderijen is zij het prachtige middelpunt.
Techniek
Wat opvalt is dat de portretten/schilderijen steeeds preciezer zijn geworden, gedetailleerder en nog fijner. Alsof ze achter de huid en de materie wil gaan kijken, nog dieper, nog verder onderzoeken. Silvia volgt deze behoefte zonder zich echt af te vragen waarom, ze blijft het onnoemelijk interessant vinden. Zo wil ze werken, haar techniek ontwikkelt zich mee en ze heeft de ambitie om steeds verder te willen perfektioneren. Een bontkraagje, een satijnen jasje. Het doet ook denken aan de klassieke werken van de oude hollandse meesters maar hier voelt Silvia toch weinig verwantschap mee. Haar composities zijn sowieso abstracter en haar werk is veel lichter, in kleur en in sfeer. Ze laat zich af en toe inspireren door te kijken naar werk van Groninger kunstenaars. Zou ze vaker moeten doen vindt ze zelf.
Passie
Het oog voor detail, het vakmanschap, iets willen scheppen: het zit allemaal in de genen van Silvia’s familie. Haar moeder was zeer ondernemend, had ondermeer een eigen winkel en werkte als schoonheidsspecialiste. Haar vader was timmerman met daarnaast een grote liefde voor schilderen. Als klein meisje was Silvia gefascineerd door zijn kist met olieverftubes. En Silvia herinnert zich haar eerste dag op de kleuterschool nog heel goed; ze was verdrietig toen haar moeder wegging en de juf gaf haar toen krijtjes om mee te kleuren. Vanaf dat moment is de passie voor tekenen en schilderen begonnen en nooit meer opgehouden.