Tussengebied
Deze zondagochtend in de Oosterpoort begint hemelsblauw en zonovergoten, de natte sneeuw van zaterdag is weggesmolten. Astrid belt in een impuls haar zus Hiepie; “Hiepie het is hartstikke mooi buiten, ik kom naar je toe fietsen!” Hiepie heeft de griep. Binnen een half uur verdwijnt de zon en het grijs keert terug op het podium.
Astrid verkeert veel in dit tussengebied van licht en donker de laatste tijd. Na de korte tropische stop kan Astrid haar draai niet meer vinden, ze verlangt naar zonlicht en warmte. Het Beverzwerfspotje op tv toont stoere Hollanders die kou en regen trotseren om maar buiten te kunnen zijn. Astrid voelt zich niet verwant met hen, ze voelt vooral twijfel.
De muur die ze gistermiddag donkerrood dacht te verven is lelijk bruinroze opgedroogd, ze hoort Juuls spottende lach nog naklinken: “Ja hoor… hier worden we lekker vrolijk van! Bel ‘Paleis voor een prikkie’ mam, o m g!” De fiets die ze via een site spotgoedkoop liet maken werd zo verpest dat ze alsnog naar haar eigen fietsenmaker moest. Alle keuzes lijken te eindigen in tegenslagen.
Chris sleurt Astrid mee de auto in, weg van de lelijke muur, naar een curiosazaak aan de Ulgersmaweg. In de oude slecht verlichte loods staat een enorme stoet aan spullen kriskras door elkaar. Jaren 60 ‘Tabac’ reclameplaat op een inbouwoven jaren 90, zigeunerjongetje met traan ernaast, tuingereedschap en zilveren bestek in een krat op de vloer. Nergens een prijs, ‘wat de gek ervoor geeft’ is het credo en Chris draagt Astrid op iets uit te zoeken waar ze blij van wordt, hij betaalt.
Chris koopt een pot okergele muurverf en schildert de kamer binnen een uurtje zo zonnig dat Astrid wel moet lachen. En hij hangt haar nieuwste aanschaf op, een lijst met een originele oude tekst van De Genestet.
‘Durf te leven! Kwel u niet met te veel gedachten. Werk uw werk en zing uw lied onder blij verwachten’.