Vrijdagmiddag in het Poortershoes: de biljartclub met zo’n twaalf leden komt zoals elke week bij elkaar. De biljartcompetitie is in volle gang. Hoewel, het gaat de mannen van de club – het enige vrouwelijke lid is ziek – niet om het winnen. Er worden goedmoedige opmerkingen gemaakt over de missers van anderen en goedbedoelde aanwijzingen gegeven wat er beter kan. En er is lof als er knap gespeeld wordt.
Gezelligheid
Er staan twee biljarttafels in de ruimte achter de bar van het buurtcentrum. Aan elke tafel spelen twee van de heren tegen elkaar. De rest van de clubleden houdt de stand bij, maakt een praatje, gaat even roken of haalt een drankje. Halverwege verschijnt vanuit de keuken een schaal met worst en kaas, waarvoor iedereen wat muntjes op een schoteltje legt.
Gezelligheid, daar gaat het om. Hoe lang de club al bestaat weet eigenlijk niemand precies. Wel dat het al meer dan vijftien jaar moet zijn, want zolang is Jan de Vries al lid van de club en hij is iemand van het eerste uur. “We zijn begonnen in het Culuurcentrum De Oosterpoort, daar stond toen nog een biljart voor de buurtbewoners.” Of het jammer is dat de plek waar het begon over een aantal jaren tegen de vlakte gaat? “Nee hoor, dat doet me eigenlijk niets”, zegt de voormalige rijwielhandelaar die nog steeds boven zijn vroegere winkel aan de Meeuwerderweg woont. In die winkel is nu de zaak van Erik Gorter gevestigd.
De buurt is veranderd
“Er waren vroeger drie fietsenzaken in de Oosterpoort”, vertelt Jan. “Twee zijn er nog over, aan de Meeuwerderweg en de Oosterweg. De derde, ook aan de Oosterweg in de buurt van de kerk, is verdwenen. Zoals er veel verdwenen is in de Oosterpoortbuurt. Iedereen (die oud genoeg is – red.) herinnert zich de Veemarkt op de plek van het Cultuurcentrum, met alle bedrijvigheid en horeca die daar bij hoorde.
Mensen die een poosje uit de buurt zijn weggeweest en weer terugkomen treffen een heel andere buurt aan. Er wordt minder op de stoep geleefd, er zijn ook veel minder kinderen.” Dat zie je ook aan het aantal scholen in de Oosterpoortbuurt: er waren er vroeger nogal wat, van alle geloofsrichtingen, openbare scholen en schippersscholen. Nu resteren de Borgmanschool aan de Warmoesstraat en de Bekenkampschool voor speciaal onderwijs. Ook de samenstelling van de bevolking is veranderd. “Prima, al die studenten, maar het is daardoor wel een beetje in de war geraakt.”
Minder biljarts
Wel zijn er nog aardig wat café’s in de buurt overgebleven, hoewel café Koster waaraan enkele biljarters goede herinneringen hebben verdwenen is. Dat café ging later in andere handen over en ging De Kabouter heten. “En daar verkochten ze niet alleen drank, ze deden ook in plantjes en nu zijn ze dus gesloten.”
Over café’s gesproken: in de stad zijn steeds minder café’s te vinden waar een biljart staat, hoewel de biljarters in de Oosterpoortbuurt in ieder geval nog terecht kunnen bij Merleyn en de Kroeg van Klaas. De interesse in het biljarten loopt terug, menen de heren. Veel café’s gebuiken de ruimte van het biljart liever om er tafeltjes voor eters neer te zetten, daar verdienen ze meer mee. En het is geen televisiesport meer, terwijl jaren geleden nog veel wedstrijden werden uitgezonden. De sport is te rustig, te weinig spectaculair, analyseren de leden van de club.
Maar ze laten zich daardoor niet uit het veld slaan: de club gaat door. Na het vertrek uit De Oosterpoort werd er een tijd gebiljart in de Baptistenkerk aan de Meeuwerderweg en nu is het Poortershoes dus het vaste onderkomen op vrijdagmiddag. Maar ook op woensdagochtenden komt een klein clubje extra oefenen. Het Poortershoes is een prima plek, vindt iedereen. En de Oosterpoort natuurlijk een prima buurt: veel leden wonen in de buurt, anderen zijn ergens anders gaan wonen, maar de buurt blijft trekken en dan is zo’n vrijdagmiddag in het Poortershoes een prima bezigheid.
Gino Huiskes