Mohabat (44) en Nirosh (42) Sharanshi hebben al sinds 2010 de goedlopende zaak ‘De Gouden Naald’ aan de Meeuwerderweg. Je kunt hier kleding en gordijnen laten maken en er is een stomerij achterin de zaak. Nirosh is misschien wel de mooiste onderneemster in onze wijk en Mohabat toch zeker één van de vrolijkste. Ze voelen zich helemaal thuis in onze buurt, de Oosterpoort is als een dorpje, iedereen is vriendelijk. En ze zijn trots in Groningen te wonen, Mohabat zegt: “Wij komen uit Iraaks Koerdistan maar wij noemen onszelf Groningse Koerden”. Ze hebben een zoon van 23 en een dochter van 12.
Vluchten voor Saddam Hoessein
Ten tijde van de Golfoorlog werd de situatie in Irak levensgevaarlijk voor hen en ze vluchtten in 1988 naar Turkije. Ze hadden niets meer, al hun bezittingen waren vernietigd. Nog veel erger was het dat veel familieleden, vrienden en buren waren vermoord door het regime van Saddam Hoessein. In Turkije hebben ze vijf jaar in een vluchtelingenkampen gewoond; een zware periode. De mannen mochten heel af en toe werken in de bouw maar ze waren er totaal niet vrij. Op zijn 16e gaf Mohabat stiekem Koerdische les aan kinderen, met binnengesmokkeld lesmateriaal. De Koerdische taal was namelijk verboden. “Hoe moet je jezelf vergeten, je achtergrond?” zegt hij. De situatie nu in Turkije voor Koerden is natuurlijk ook verschrikkelijk, allemaal Koerden die gevangen zijn gezet. In Iraaks Koerdistan heeft men iedere dag te maken met aanslagen door ISIS. Het is een drama, 1050 km grensgebied moet tegen hen worden bewaakt. De wereld is een chaos, dat zijn we eens.
Als je geen sterke Koerd bent, kun je nooit een sterke Nederlander worden
Ze konden in 1993 naar Nederland en binnen anderhalve maand kregen ze een officiële status als politieke vluchtelingen. Respectievelijk 18 en 20 jaar, en ze waren inmiddels getrouwd. Ze kwamen midden in de zomer terecht in een vakantiewoning in een privaat recreatiepark in Ruinen te Drenthe en hier hebben ze mooie herinneringen aan. Mohabat is een dik jaar naar Assen gegaan om de taal te leren, vijf dagen per week Nederlandse les. Nirosh zorgde voor hun inmiddels geboren kindje en ging twee dagen per week met de buggy en zoontje naar Nederlandse les. Na het staatsexamen Nederlands en een voorbereidend jaar volgde Mohabat een opleiding tot apotheker die hij met succes afrondde. Hij heeft overal in de stad stage gelopen en na zijn opleiding ook gewerkt bij een apotheek en bij het RZG. Nirosh heeft een opleiding tot coupeuse gevolgd en vijf jaar gewerkt bij een interieurzaak.
De wil en wens om hier zo snel mogelijk in te burgeren was er vanaf het begin, vertellen ze. Die motivatie heeft hen gebracht tot waar ze nu zijn, geslaagde burgers van onze maatschappij. Taal is de sleutel, inzet en motivatie ook. En doorzettingsvermogen. Mohabat zegt dat ze uit alles wat ze hebben meegemaakt hun kracht putten, wat ze hebben doorstaan geeft aan hoe sterk ze zijn.
Betrokken ondernemers
In 2000 konden ze een grote delicatessenzaak in de Poelestraat overnemen, plus een bakkerij in de Bleekerstraat. In 2006 werd Mohabat ziek, kanker, een verschrikkelijke tijd. Nu, 9 jaar later, is hij gelukkig genezen maar de chemokuren hebben flink huisgehouden en hij heeft vaak pijn. Hij heeft zich ondanks zijn ziekte altijd ingezet voor de Koerdische gemeenschap, in Groningen en daarbuiten. Hij probeert mensen te helpen met integreren en emanciperen en uit te leggen hoe de Nederlandse cultuur werkt en begrip en respect te leren hebben hiervoor. Onderwerpen als emancipatie, homosexualiteit en vrije meningsuiting kwamen vaak aan de orde.
Iedereen moet zich verantwoordelijk voelen, zijn eigen bijdrage leveren aan de maatschappij. “Met polarisatie los je niks op, we moeten samen sterk zijn om ons mooie land te onderhouden. Wij hebben heel veel moeite moeten doen om Nederlander te worden en daar zijn we fier op. Iets waar je veel moeite voor hebt gedaan smaakt veel lekkerder.” zegt Mohabat. Ze willen graag het goede voorbeeld geven, voor hun eigen kinderen en hun neven.
Mohabat is ook bezig met begeleiding van allochtonen die ziek zijn. Want Nederland is prachtig maar al die regeltjes zijn voor nieuwkomers niet te begrijpen. Mee naar de dokter, uitleggen hoe alles werkt, waar ze aan moeten denken. Met zijn apothekersachtergrond kan hij heel wat betekenen. “Door de wonden van mijn lichaam ben ik medicijnman geworden” zegt hij.
AvdB